▸

De wind blies door haar witte haar heen. Terwijl het zonlicht haar gezicht verlichtte en tegelijk haar zicht deels verblinde bungelde haar kap, evenals haar pijlenkoker onhandig heen weer op het ritme van haar gestap. Haar blik streek vermoeid naar de hemel waar wolken als schapen voorbij dreven. Haar hand streek door haar haren heen en bond ze samen tot een vlecht. Ze zette haar kap terug op waarna haar blik voor zich uitstreek naar het bos voor haar. Enkele schamele boompjes belemmerden haar zicht tot het gebied wat erachter lag. Har oogleden trokken een moment lang over haar ogen heen, en toen ze opende tikten kleine regendruppels als kristalletjes haar neus en handpalmen aan. Ze strekte haar armen met haar handpalmen wijd open naar de hemel gericht. Het frisse water vloeide over haar palmen heen, voorbij haar handnerven, over haar polsen, en eindigden in een plasje op het groene gras onder haar voeten. Haar ogen sloten zich. Een moment lang die als voor eeuwig aanvoelde. Hoewel het niet meer dan enkele luttele seconden in werkelijkheid was. Haar oogleden vouwden zich weer open en haar kille, blauw-regenboogkleurige blik richtte zich strak op het bosje op haar pad waar een veldmuis voor zacht geritsel zorgde. Haast geruisloos, zowel voor haar, als het diertje zelve, haalde ze één van haar pijlen haar koker uit en spande deze aan op haar kruisboog. Haar linkeroog kneep zich dicht ter concentratie en dieptezicht, liet los, en schoot net één millimeter teveel naar rechts. Het diertje schrok; evenals zij; op van een geluid naast hen, en rende weg het veld in. Haar blik daarentegen bleef strak op het silhouet gericht. Haar rechtervoet verplaatste zich geruisloos een stap vooruit waardoor ze op zekere afstand op ooghoogte kwam te staan en de aanwezige volledig in zich opnam..

Ff moeilijke post periode