Dean zat die dag gewoon rustig in de één of de andere taverne in Shoreport. Veel had hij niet te doen, en hij had nergens om heen te gaan, dus waar kon je beter je tijd verdoen dan daar? Je had eten en drinken, niet altijd het beste maar het was er en het was goedkoop. Van het beetje geld dat Dean bezat kon hij amper wat kopen, enkel datgene dat hij hoognodig had. Als hij echt in geldnood zat dan twijfelde hij geen seconde en stal hij gewoon van iemand. Soms was de buit dan groot, maar ook dat was natuurlijk niet altijd het geval. Vanuit zijn ooghoeken zag hij hoe een mag zich bij hem voegde aan de bar. Snel had hij de man in zich opgenomen voor dat hij terug voor zich keek. Het zag eruit dat het niet de eerste keer was dat de man in een taverne binnen was gegaan. Je kon het ruiken en zien. De geur alleen al maakte Dean misselijk. De rum die voor hem stond en nog maar half leeg was leek ineens niet meer te smaken. Zijn gezicht moest boekendelen hebben gesproken want een kwade blik van de dronken man was het gevolg. Het was nooit Dean zijn bedoeling geweest, om te beginnen probeerde hij dan ook om de kwade blik gewoon te negeren. Hij keek voor zich uit, om zich heen maar ontweek heel de tijd de blik van de man. Ergens vond hij het vrij ongemakkelijk. Je werd niet iedere dag aangestaard, en de dronken man was echt aan het staren. Vanaf het moment dat hij kwaad begon te kijken tot het moment dat het pas echt erg begon te worden had hij zijn ogen niet van Dean afgehouden.
Uiteindelijk had hij dan toch even naar de man gekeken. Dit bleek meteen een grote fout geweest te zijn want met veel kracht zetten hij zijn eigen glas alcohol hard neer op de bar. ‘Wat zat jij zonet vieze smoelen te trekken?’ het kwam er dreigend uit en zo was het zeker weten ook bedoeld. De man was recht gestaan en op hetzelfde moment was Dean ook recht gesprongen met zijn rum nog steeds in zijn handen. ‘Rustig mate, ik kwam hier niet om ruzie te zoeken.’ hij keek de dronken man aan en sprak op een rustige toon. Met zijn handen deed hij het gebaar dat de man moest kalmeren maar het lukte niet. De man kwam alleen maar dichterbij, maar voor die iets kon doen klopte Dean het dikke glas dat hij vast had kapot op de man zijn kop. Het was misschien niet het slimste idee, maar het was effectief. Op dat moment was dat het enige wat Dean wou; iets dat effectief was. Andere zaken konden hem niets schelen. Net zoals de mensen om hem heen die terug deinsden. Op sommige mensen die het grappig leken de vinden. De Dronken man was namelijk een kop groter dan Dean en veel breder gespierd. Tot Dean zijn geluk was de man voor even uit balans toen hij was geraakt door het glas. Van dat moment had Dean dan ook gebruik gemaakt. Hij maakte dat hij de taverne uit was voor dat de dronken persoon weer zou zijn hersteld. Eenmaal buiten hield hij niet meteen halt. Hij bleef nog een tijdje door gaan. De dronken man kon hij nog enkele keren horen roepen, maar uiteindelijk was het stil. In één van de straten van Shoreport had Dean zich op de grond laten zakken. Gewoon om even tot adem te komen en omdat hij toch nergens ander had om heen te gaan. Zijn ogen had hij voor even gesloten.

Open voor iedereen die wilt, meerdere personen zijn toegestaan ^_^